ജീവിതം ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കാന്‍ കഴിയാതെ-
പാതിവഴിക്കു പൊലിഞ്ഞീടുമ്പോള്‍
ഓര്‍ത്തിടാറുണ്ടെന്നുമെന്തിനീ ഭൂമിയില്‍
കോഴിയായ് ഞങ്ങള്‍ ജനിച്ചതെന്ന്
ഏതുതീന്‍മേശമേലെത്തുമിന്നെന്നുഞാന്‍
ഭീതിപൂണ്ടെന്നുമുണര്‍ന്നിടുമ്പോള്‍
കൂവുവാന്‍പോലും ഭയമാണെനിക്കെന്റെ
കൂട്ടില്‍പ്പുലരിത്തുടുപ്പ് കാണ്‍കെ
പേടിയാണെപ്പോഴും, വീട്ടില്‍ വിരുന്നുകാ-
രെത്തിയാല്‍പ്പോകും വരേക്കുള്ളില്‍
പ്രാണനുംകെട്ടിപ്പിടിച്ചെന്റെ മൃത്യുവില്‍-
മാത്ര ഞാനെണ്ണി പ്പകച്ചിരിക്കും
താവക സന്നിധാനത്തില്‍ കുടിയിരു-
ന്നീടുവാനന്നുഞാന്‍ വന്ന നാളില്‍
കണ്ടുഞാനൊന്നല്ല, നൂറല്ലൊരായിരം
പൊന്നുസഖാക്കളെ നിന്നരികില്‍
സ്വാതന്ത്ര്യമെന്തന്നറിഞ്ഞതമ്മേ നിന്റെ-
കോവിലില്‍ വന്നതില്‍ ശേഷമല്ലൊ
ഞങ്ങളാണമ്മക്ക് വാഹനമെന്നതു
മമ്മക്കു കൂട്ടുകാര്‍ ഞങ്ങളെന്നും
ഞങ്ങള്‍ക്കഭയമേകാന്‍ തുറന്നിട്ടതാ-
ണീമണി മന്ദിര വാതിലെന്നും
അറിഞ്ഞപ്പോളാണമ്മേ തിരുമുമ്പി
ലൊന്നു കൈകൂപ്പാന്‍ കൊതിച്ചുപോയി
അറിയുകില്ലേ ദേവി ഞങ്ങള്‍ക്കതിനുള്ള-
കഴിവില്ലയെന്നുള്ള ദുഃഖസത്യം
എങ്കിലും, ഞങ്ങള്‍ മുടങ്ങാതെ നിത്യവും-
നിന്‍ തിരുനാമ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍
ഏഴുവെളുപ്പിന്നെഴുന്നേറ്റു ഭക്തിയോ-
ടാലപിക്കാറുണ്ട് നിന്റെ മുന്‍പില്‍
അതുനിന്റെ കാല്‍ക്കലുള്ളര്‍ച്ചനപ്പൂക്കളായ്
പ്പദകമലങ്ങള്‍ മുകര്‍ന്നിടട്ടെ
അതിലൂടെ ഞങ്ങള്‍ തന്‍ കേവല ജന്മങ്ങള്‍
പരമപവിത്രമായ് ത്തീര്‍ന്നിടട്ടെ
ഇവിടെ വാഴുന്നതുമിവിടെ ഭജിക്കുന്നതും
ഇവിടെ മരിപ്പതുമെത്ര ഭാഗ്യം
ഒടുവിലീമണ്ണിലലഞ്ഞീച്ചെടികള്‍ക്കു
വളമായിടുന്നതും ജന്മ പുണ്യം
തൊഴുതു നില്‍ക്കും ഞങ്ങളൊരുദിനം മിഴിയട-
ച്ചതിലേ മുകുളമായീ നടയില്‍
വിടരുന്ന പൂവാല്‍ ക്കൊരുത്തമാല്ല്യങ്ങളായ്-
തിരുമാറിലന്നു കിടന്നുറങ്ങും
ഇവിടമാണെങ്ങള്‍ക്കു ശാന്തിയും ശക്തിയും
അവിടുന്നു ഞങ്ങള്‍ക്കു രക്ഷയും
തവപാദ പത്മത്തിലടിയന്റെ മൂകമാ-
മൊരുന്നൂറു, നൂറു പ്രണാമമമ്മേ.
- കോടീരീ നീലകണ്ഠന്‍ നമ്പൂതിരി - 9495157972
No comments:
Post a Comment